نام فارسی :انجیر  

اصل انجیر از آسیای صغیر است و از آنجا به سایر نقاط جهان مثل اطراف مدیترانه،چین،ژاپن،آفریقای جنوبی،آمریکا جنوبی برده و کاشته شده است. درخت انجیر ساقه ای به ارتفاع3الی10متر و شاخه های منشعب و کم مقاومت دارد.و در اعضای درخت انجیر شیرابه فراوان شیری رنگ با طعم تند و سوزاننده جریان دارد. گلهای آن بر دو نوع نر و ماده و واقع در جدار داخلی گل آذین گلابی شکل است.قسمت فوقانی محفظه گلابی شکل دارای سوراخ کوچکی است که گلهای نر در مدخل آن و در زیر فلسهای زیر جای دارد.گلهای ماده گل آذین عموماُِِ در قسمت داخلی محفظه گلابی شکل جایگزین است و از آمیزش این گلها میوه های فراوان ریزی در درون قسمت گوشتدار نهنج تشکیل میشود.

عمل آمیزش توسط حشره بسیار کوچکی به طول 2تا 3 میلی صورت می گیرد،این حشره که تخمک گذاری آن در گلهای ماده انجام می گیرد دانه های گرده را از گلهای نر به گلهای ماده منتقل می کند و با این عمل گلهای ماده تبدیل به میوه کوچکی(فندوقه) میشوند که با پایه های گوشتدار به دیواره نهنج چسبیده اند ضمناُ در این هنگام نهنج گل آذین که ظاهری گلابی شکل دارد تدریجاُ گوشتدار و دارای اندوخته های فراوان مواد قندی و غیره می شود.

چون در درختان انجیر پرورش یافته به علت گزینشی که طی سالهای متمادی به منظور بدست آوردن میوه مرغوب تر در آنها صورت گرفته تغییراتی حاصل کرده اند که در آنها غالباُ گلهای نر مشاهده نمی شود از این جهت برای بارور کردن آنها روشهای مختلف بکار می رود که یکی تکان دادن شاخه های درختان وحشی انجیر در یک زمان معین بر روی شاخه های درختان پرورش یافته است و یا آنکه پنس باریکی را در گل آذین گلابی شکل درخت انجیر وحشی داخل کرده و سپس آنها را درون گل آذین درخت انجیر پرورش یافته وارد می کنند.تا با این عمل دانه های گرده را به گلهای ماده گل آذین درخت انجیر پرورش یافته انتقال دهند.

انجیر از راههای غیر جنسی و جنسی قابل تکثیر است.الف)ازدیاد غیر جنسی:1-ازدیاد به وسیله قلمه: شاخه های 2و3 ساله یا شاخه های رسیده یک ساله را به بزرگی حدود20 سانتی متر در پائیز و یا زمستان پس از ریختن برگهایشان بریده و دسته بندی کرده تا بهار سال آینده در خاک مرطوب نگه می دارند در بهار آنها را می کارند هنگام کاشت تنها آخرین جوانه باید از خاک بیرون باشد.قلمه های خیلی زود و آسان ریشه می دهند یکسال بعد قوی ترین آنها که بهتر از سایر قلمه ها رشد کرده اند جدا کرده در اردیبهشت ماه در محل کاشت اصلی می کارند.این روش آسانترین راه ازدیاد درختان انجیر است.در پائیز یا زمستان قلمه را فوراُ در گرمخانه نیز می توان کاشت و در بهار به باغ انتقال داد.2-ازدیاد به وسیله پا جوش:درختان انجیر معمولاُ پا جوش زیاد می دهند که از آنها در ازدیاد استفاده میشود. بدین طریق که پس از جدا نمودنشان از درخت مادر ابتدا آنها را در خزانه می کارند تا خوب و به اندازه کافی ریشه ایجاد کنند سپس تنها قویترین و بهترین و سالم ترین آنها را به جایی که باید کاشته شوند انتقال می دهند. ازدیاد به وسیله قلمه این برتری را نسبت به پا جوش دارد که گیاه حاصل از قلمه مقاومت بیشتری در مقابل سرما از خود نشان می دهد.3-پیوند:در موارد بخصوص انجیر را بوسیله پیوند شکمی نیز زیاد می کنند، برای این کار بذر انجیر را کاشته و از گیاهی که تولید می شود به عنوان پایه استفاده می شود و در روی آن واریته ای را که می خواهند زیاد کنند،پیوند می کنند درختهای پیوند شده قادرند در زمینهای نا مساعد تری هم رشد کرده و به اندازه کافی میوه دهند.4-خواباندن:شاخه های انجیر را در حالیکه از درخت مادر جدا نشده باشند هرگاه در خاک بخوابانند پس از مدتی ریشه داده از هر جوانه یک نهال به وجود می آید. ولی از آنجایی که قابلیت انعطاف چوب انجیر کم است و خیلی آسان می شکند معمولاُ از این روش کمتر استفاده می شود.ب) ازدیاد جنسی به وسیله بذر تنها برای انواعی از انجیرها ممکن است که پس از گرده افشانی میوه هایشان بذر می دهند یعنی انجیرهایی که هنگام خوردن بذرهایشان زیر دندانها صدا می دهند.

بخاطر تفرق صفات از ازدیاد به وسیله بذر برای ایجاد باغ انجیر استفاده نمی کنند برای گرفتن بذر،انجیر رسیده را با انگشتان دست فشار داده خوب له می کنند.آنگاه آنها را در غربال خیلی ریز ریخته زیر شیر آب می گیرند.با فشار آب گوشت میوه از سوراخهای غربال عبور کرده و بذرها باقی می مانند. بذرها را در سایه خشک کرده و می کارند.